Masada , yarisi icki dolu bardagimi biraktim da kalktim.
Gulen yuzumun son silueti hala orda .
Biraktim ickiyi , prensip sahibiyimdir .
Keyifsizsem surmem agzina , beynini uyusturmasina izin vermem illetin .
Acimi azaltmasina . Hakettigimi yasamam gerek yok oyle kolaya kacmak , Hatir icin icerim , degerliyse icerim , laf olsun diye katiyen olmaz .
Kalktigim o masada biraktim ben ickiyi .
Televizyonda klibi donen sarkici icin tokusturulan o son kadehti.
Her zaman bardagimizi havaya kaldiracak bir sebebimiz olsun du .
Sen oldukca dedi bana , bana sen oldukca dedi aklim almiyor .
Konumunu hesap edemedigim ve nerede oldugumun bir onemi de pek olmadigi , yinede uzaktaki sehrin isiklarini secmeye yeten yuksek bir yerdeydik .
manzara sevmeyen benim bile hoşuma gitti .
Hava serindi , ne onemi vardi bunun .
Cani ciksa ,
damarlarina civa akitsalar yuzu dusmezdi.
keyifli olmak bir baskaydi be !
Gozlerin doldugunda gormezden gelmistim , asla istemem zayifligini .
Olmadik zamanlarda gelen tutuklugumdan biri o da .
Sarilip sac diplerinden opesim gelmedi mi sanki , gogsume bastirip .
Ben hep burda olacagim demek falan .
Yapamadim , kahretsin ki .
Beni de bildigi gibi yapsin.
Hislenince aptallaşıyorum .
Hatalarımın tüm kordinatlarını bildiğim halde neden bu rotadan sürekli şaşma merakı ,
aynı yerde .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder