Gönderilmeyi bekleyen ama hiç gönderilmeyecek olan mektup

Şimdi sen varsın hayatımda. Bilmem ne zaman biter bu birliktelik ?
. Belki düşman oluruz belkide dosthane bir bitiş olur .. Ama sanmıyorum eminim ardından çok küfür ve beddua edip kulaklarını çınlatacağım . Sonra belki ağır depresyon gelecek ardından . Senin gelişinden çok gidişini hayal ediyorum . Daha heyecan verici gelir bana kalışlar. Gitmek hiç tercihim olmadı , yada bilmiyorum benim aptallığım .
Ben geleni ilk günden severim sonra ya artar o sevgi hastalık boyutuna geçer seni içimde organ niyetine koyarım yada nefret ederim.
Bu bi kesindir kendimi tanıdığım kadarıyla.

Gelelim bizim konumuza sevgilim . Muhtemelen 3.kişi kesecektir aşkın bağlı olduğu pamuk ipliğini , sende göz yumacaksındır ve izleyeceksindir hücrelerine işleyişini hiçin .
Pişman olurmusun bilemem ya da geri dönmek falan.. Peki ben ister miyim geri dönmeni orası daha da meçhul ya ,
Şimdi dedim ya kestiremiyorum bitişini.
Yoktan biz olduğumuz gibi yokluğumuza ayrı ayrı geri de dönebiliriz

Başlangıcı gibi güzel biteceği fikrini hiç aklıma getirmiyorum nedense ?
Bitişin güzeli olmaz.
Ya da benim bitişlerim beni bitirenler oldu hep.
"Biz seninle anlaşamıyoruz , birbirimize zarar veriyoruz en iyisi bitirmek" Böyle cümleler bekleme benden sakın çünkü bu şevkat dolu kelimeleri yan yana getirebilmek için aşk olmamalı benim lugatımda.

Çok kızgın olurum , içim yanar dışarı vurur sıcaklık. İçimde ne biriktiyse sana dair sen cevap vermesen bile ard arda sıralayasım gelir.
 Kimini söylerim , kimini de yazarım okuyamacağım yerlere kaldırıp yazıları .

Böyle anlatıyorum ya şimdi saf aşık sanma sakın . Bir gün gelir uyanırım bir güneşli sabaha arınmış olarak senden. Kendime güzel görünür aynadaki yansıyışım.
Ve o gün sen hiç yaşamamışsındır benim için . O günün gelmesi ne kadar zaman alır bitişten sonra , birlikte yaşananlar belirler. Belki bir kelimen dahi mani olur o güne gelişime belkide kokun.
Daha yolumuz var. diyebilmek için bile yolumuz var şimdi .